|
Vaststellingen De resultaten van de zesde COVID-19-gezondheidsenquête van april 2021 geven aan dat 11% van de volwassen bevolking signalen vertoont van een eetstoornis (tegenover 8% in 2013 en 7% in 2018)[1]. Die signalen komen het meest voor in de leeftijdsgroep van 18 tot 29 jaar en meer bij vrouwen (13%) dan bij mannen (9%).
|
Percentage personen (+ 18)
|
Evolutie aantal ziekenhuisverblijven in
|
Jaarlijks worden meer dan 40.000 ziekenhuisverblijven m.b.t. een eetstoornis geregistreerd in algemene en psychiatrische ziekenhuizen[2]. Eetstoornissen hangen samen met een zware ziektelast, hebben een sterke impact op alle levensdomeinen en gaan gepaard met een suïciderisico. Eén derde van de overlijdens bij eetstoornissen is te wijten aan zelfmoord. Tegelijkertijd kan je vaststellen dat het zorgaanbod voor jongeren met een eetstoornis sterk verschilt van plaats tot plaats en dat opgestarte zorgtrajecten soms worden onderbroken omdat specifieke vervolgzorg niet of nauwelijks beschikbaar is nabij de leef- en leeromgeving van jongeren. |
Nieuwe beleidsinitiatieven
 |
De Interministeriële Conferentie Volksgezondheid (IMC) heeft op 14 december 2022 haar akkoord verleend voor het ontwikkelen van een transversaal zorgmodel eetstoornissen als voorbeeld voor geïntegreerde zorg. Dit model is gebaseerd op de concrete voorstellen van het Comité voor het nieuw geestelijk gezondheidsbeleid voor kinderen en jongeren (COMGGKJ). Daarin wordt duidelijk gesteld dat er in België nood is aan een populatie-georiënteerde zorgorganisatie.
|
Dergelijke zorgorganisatie leidt tot meer gezondheidswinst, meer welbevinden, minder lijden en minder maatschappelijke kosten.
Om deze doelstelling te realiseren zal voor kinderen en jongeren met eetstoornissen een zorgtraject worden uitgewerkt. Complementair aan de initiatieven binnen de deelstaten wordt hierbij ingezet op:
- Vorming van eerstelijnszorgverstrekkers rond eetstoornissen opdat deze signalen van een eetstoornis leren herkennen, durven interveniëren of kunnen doorverwijzen.
- Verdere ontwikkeling van gespecialiseerde psychologische en diëtetische zorg voor jongeren met een eetstoornis, bij voorkeur in het kader van een multidisciplinaire samenwerking met huisartsen, psychologen en psychiaters. Samenwerking en overleg zullen daarbij actief worden gestimuleerd.
- Ondersteuning van de ambulante zorg met expertise via multidisciplinaire ambulante support teams, kortweg MAST-teams. Hun taak zal erin bestaan de ambulante zorgverleners te ondersteunen zodat jongeren zo lang mogelijk in hun eigen omgeving kunnen worden begeleid en behandeld. Indien nodig, kunnen ze zorgen voor specifieke vorming en intervisie aan hulpverleners. Bij moeilijke trajecten zullen ze instaan voor de zorgcoördinatie en ze kunnen ook stappen zetten om lacunes in het zorgaanbod beleidsmatig aan te kaarten en, binnen het kader van de GGZ-netwerken, mee naar oplossingen te zoeken.
- Flexibilisering van het intensieve aanbod en meer mogelijkheden en variaties van hulpverleningsvormen laten uitwerken om betere zorg op maat te kunnen leveren. Daarbij wordt vooral ingezet op verschillende vormen van deeltijdse behandeling en op (intensieve) multi-family-therapie (MFT en iMFT)
Vanaf 2024 zullen de nieuwe zorgtrajecten voor kinderen en jongeren met eetstoornissen worden gerealiseerd.
[1]Zesde COVID-19-Gezondheidsenquête. Eerste resultaten (2021). Brussel: Sciensano. Depot nummer/2021/14.440/29. Geraadpleegd op 1 oktober 2023, van https://doi.org/10.25608/r4f5-1365
[2]In 2020 zien we een daling omwille van de maatregelen in het kader van de COVID-19-pandemie en omwille van de tijdelijke opschorting van de registratie van diagnosen in MPG.